Metoda Dobrego Startu

Metoda Dobrego Startu została opracowana przez Martę Bogdanowicz w latach 60-tych w oparciu o francuską metodę Bon Depart, czyli dobry odjazd, odlot, start.

Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych oraz funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania.

Ćwiczenia prowadzone MDS sprzyjają kształtowaniu lateralizacji (ćwiczenia nad ustaleniem ręki dominującej) oraz orientacji w prawej i lewej stronie ciała. Wykonywanie ich jest wskazane dla przygotowania dzieci do nauki czytania i pisania, natomiast jest niezbędne w przypadku opóźnienia rozwoju tych funkcji.

Metoda ta ma aspekt profilaktyczno-terapeutyczny. Oddziałuje również korzystnie na sferę pozaintelektualną (procesy emocjonalne i zachowania społeczne) oraz na rozwój mowy dzieci niepełnosprawnych intelektualnych i autystycznych.