Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Nazwa metody Ruch Rozwijający to wyrażenie głównej idei tej metody tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka do kontaktu z drugą osobą np. w zabawach w tzw. baraszkowanie. Podstawowe założenia metody to rozwijanie ruchem trzech aspektów:

1. Świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego.
2. Świadomości przestrzeni i działania w niej.
3. Dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Stosowane ćwiczenia opierają się na twórczym wykorzystaniu ruchu i bliskim kontakcie z dzieckiem. Są to ćwiczenia rozwijające świadomość siebie, własnego ciała i współdziałania z inną osobą. Metoda ta wykorzystuje język ciała, a więc ruch, który pozwala na porozumienie się pomimo różnicy języka mówionego, czy poziomu intelektualnego rozmówców.

Metoda Ruchu Rozwijającego pomaga w zdobyciu pewności siebie, poczuciu się bezpieczniej w otoczeniu i rozwija twórczo. Ponadto zajęcia prowadzone tą metodą stymulują rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka.

Celem zajęć jest wspomaganie rozwoju dziecka poprzez:

• rozwijanie świadomości schematu własnego ciała (poznanie własnego ciała i integracji poszczególnych jego części),
• nawiązywanie bliższych relacji za pomocą ruchu i dotyku,
• rozwijanie świadomości przestrzeni i działania w niej w poczuciu bezpieczeństwa i zaufania do siebie,
• rozwój pozytywnego stosunku do siebie i otaczającej rzeczywistości,
• współdziałanie w grupie i wzmacnianie własnej inwencji oraz poczucia pewności siebie.

Autorka rozumie metodę, jako podejście pedagogiczne, które ma na celu umożliwienie doświadczenia ruchu, kontaktu fizycznego, emocjonalnego oraz społecznego. Sam ruch natomiast pojmuje w kategoriach psychologiczno-filozoficznych, czyli znacznie szerzej niż tylko, jako aktywność fizyczną.